Adaptacija dece na boravak u predškolskoj ustanovi

Polazak deteta u jaslice/vrtić najčešće predstavlja njegovo prvo odvajanje od porodice, pre svega roditelja. Dete se nalazi u novom prostoru, sreće se sa većim brojem nepoznatih osoba i menja uobičajeni ritam navika i organizaciju dana.


U takvoj situaciji kod deteta se javljaju strah i nesigurnost i ono može da reaguje: plačem, buntom, dozivanjem roditelja, agresivnošću ili povlačenjem, vraćanjem na prevaziđene oblike ponašanja, odbijanjem hrane, poremećajem spavanja, probavnim smetnjama, čestim prehladama…


Sve ovo je stresno kako za dete, tako i za roditelje, ali ovo nisu razlozi za brigu, već ih treba razumeti kao napore i načine deteta da se prilagodi novonastaloj situaciji. Taj period prilagođavanja naziva se period adaptacije.

Proces adaptacije je individualan i zavisi od brojnih činilaca:


• Detetovih individualnih osobina,
• Porodične atmosfere u kojoj živi,
• Socijalnih iskustava pre dolaska u vrtić,
• Stručne osposobljenosti i karakteristika ličnosti medicinskih sestara – vaspitača i vaspitačica,
• Broja dece,
• prostora,
• opremljenosti…


Adaptacija se može olakšati i skratiti njeno trajanje negovanjem dobre komunikacije između roditelja i dece i postojanjem plana i programa adaptacije.

U Ustanovi smo se opredelili za:


• sačinjavanje i sprovođenje plana i programa adaptacije sa decom uzrastaod 1 do 3 godine (jasleni uzrast)
• razvijanje plana i programa adaptacije na uzrastu od 3 do 5,5 godina